Meysem B. Yahya Temmar

Meysem b. Yahya Temmar, Hz. Ali’nin (as) özel yaranlarından ve onun sır ehlindendi. Hz. Ali (as) ona kabiliyeti ve kapasitesi oranın ilim ve bilgi öğretti. Ona gizli sırlardan ve gaybi haberlerden bilgi verdi ki bazı zamanlar o gaybi haberleri naklediyordu. Ebu Halid Temmar diyor ki: “Cuma günüydü ve Meysem’le birlikte Fırat nehrinde gemide gidiyorduk. Birden bir rüzgar esti ve Meysem dışarı çıkarak rüzgara baktı ve gemidekilere gemiyi sıkı bağlayın, bu ölüm rüzgarıdır ki bu saatte Muaviye ölecektir dedi. Bir sonraki cuma Şamdan bir haberci geldi ve Muaviye’nin ölüm haberini verdi ve Yezid’in onun yerine hilafete geçtiğini bildirdi.

Haberciye dediki: Muaviye ne zaman öldü?
Haberci: Geçen hafta cuma günü dedi.

Birgün Hz. Ali (as) Meysem’e buyurdu. “Benden sonra seni yakalayacaklar ve seni daracağına asacaklar ve sana kırbaç vuracaklar ve asılışının üçüncü günü burnundan ve ağzından kan gelecek. O kanın geleceği günü bekle! Seni dokuz kişiyle birlikte Amr b. Haris’in kapısının önüne asacaklar ki senin darağacın hepsinden kısa olacak.”

Başka bir rivayette şöyle naklediliyor: Hz. Ali (as) Meysem’e sordu: Zinazade oğlu beni ümeyye seni yakalayıpta bana küfretmeni söylediklerinde ne yapacaksın?

Meysem: Allah’a andolsun ki sana küfretmeyeceğim!
Hz. Ali (as): Allah’a andolsun ki o zaman seni daracağına asacaklar.
Meysem: Sabredeceğim ki bunlar Allah yolunda kolaydır.
Hz. Ali (as): Ey Meysem! cennette benimle ve benim derecemde olacaksın.

Muaviye ve adamları Hz. Ali (as)’yi veya Ehli Beytini seven birisini yakaladıkları zaman onu ölümle ve Ehli Beyte özellikle Hz. Ali (as)’ye küfretme arasında seçme hakkı tanıyorlardı.

Ubeydullah b. Ziyad Kufeye geldiğinde Meysem’i sordu. Ona Meysem’in Hacda olduğunu bildirdiler. Ubeydullah Hacdan dönünce Meysem’i yanına getirmelerini emretti. Meysem Hacdan dönünce onu Ubeydullah’ın yanına getirdiler ve Ubeydullah ondan Hz. Ali (as)’ye kötü söz söylemesini istedi.

Meysem: “Söylemezsem ne yaparsın.” dedi,
Ubeydullah: “O zaman seni öldürürüm.” dedi.
Meysem: “Mevlam Ali (as) bana bunu haber vermişti.” dedi.

Ubeydullah Meysem ile Muhtar b. Sakafinin hapse atılmasını emretti. Meysem, hapiste Muhtar’a yakında sen hapisten kurtulacaksın ve İmam Hüseyin’in kanının öcünü alacaksın ama bu adam beni oldürecek, dedi.

Muhtar’ı öldürmek için dışarı çıkardıklarında Yezit tarafından bir haberci bir mektup getirdi ki, mektupta Muhtar’ın bırakılması yazıyordu. (Çünkü Kufe de Muhtarın taraftarları çoktu, onun öldürülmesi durumunda ayaklanma olabilirdi.)

Ubeydullah daha sonra Meysem’in getirilmesini emretti ve onu Amr b. Haris’in evinin önüne getirdiler ve oradaki ağaca bağladılar. Meysem, Ehli Beyt’in faziletleri hakkında hadis nakletmeye başladı ve Ümeyye oğullarına lanetler yağdırdı. Ümeyye Oğullarının soyunun tükeneceği hususunda bilgiler verdi. Ubeydullah b. Ziyad’a yaptıkalrını haber verdiler ve ağzının kapanması emredildi.(ki bu islam tarihinde ilk ağız bağlama olayıydı.) Üçüncü gün elinde kırbacı olan zalim birisi onun yanına geldi ve Meysem’e bu kırbacı sana gündüzleri oruç tuttuğunu ve geceleri ibadet ettiğini bildiğim halde vuruyorum dedi ve daha sonra Meysem’in arkasına kırbaçla vurmaya başladı. O kadar vurdu ki ağzından ve burnundan kan geldi, yanaklarına dökülerek sakallarını kızıla boyadı ve şehadate erdi.

Tarih boyunca hakkı tanıyan insanlar hakkı ayakta tutmak için hiç tereddüt etmeden bu yolda canlarını feda ettiler ve dünya ve ahiret saadetine nail oldular. Muaviye kendi zamanında ve ondan sonraki dönemlerde öyle bir siyaset uyguladı ki hilafeti türlü hilelerle geçirdiği yetmediği gibi Ehli Beyt’in adını da tarihten silmek istiyordu ve neticesinde hakkın ortadan yok oluşu geliyordu. İşte Meysem-i Temmar gibi velayet mektebinde yetişmiş şahsiyetler kanlarının son damlasına kadar canları bedenlerinde olduğu süre batılla savaştılar ve onun gerçek yüzünü insanlara göstererek nifak perdesini onun yüzünden sonsuza kadar söküp attılar.

Selam olsun Melsemlere,
Selam olsun Ebuzerlere,
Selam olsun Miktadlara,
Selam olsun Pir Sultanlara,
Ve selam olsun bu yolda gidenlere.

Muntehal amal c.1 s. 400-405’ten iktibasla Şeyh Abbas Kummi.