Kerbela (Muzaffer Çivi)

ÖZGÜRLÜĞÜN SESİ YÜKSELİYOR KERBELADA,
KULAKLARI PATLATIRCASINA,
YÜREKLERİ DAĞLATIRCASINA,
BAKIN! FERYATLAR YANKILANIYOR SAHRADA,
ÇOCUKLAR BAĞRIŞIYOR, YÜREKLER YANIK.
BAKMAZ MISIN? EY İNSAN!
EMANETİNE NASIL HİYANET ETTİĞİNE,
O EMANET Kİ RİSALETİN NUTFESİ,
BAKMAZ MISIN? EY MÜSLÜMAN!
KURTULUŞ GEMİSİNİN YOLCULARINA.
BAK! HÜSEYİN ÇIKTI MEKKEDEN,
HACCNI YARIDA BIRAKARAK,
ŞEHADETİN MASUM VE YARALI KUÇAĞINA GİDİYOR,
O ŞEHADET Kİ NEBİNİN KENDİSİYLE AĞLADIĞI,
FATIMANIN YÜREĞİNİN DAĞLANDIĞI ŞEHADET.
BAKIN BURASI KERBELA; ACILAR DİYARI,
İNSANLARIN İNSANLIĞINDAN DÖNDÜĞÜ,
BAŞLARIN VURULDUĞU, AHİTLERİN UNUTULDUĞU,
EHL-İ BEYTİN YALNIZ BIRAKILDIĞI,
VE MASUMLARIN YİNE HOR GÖRÜLDÜĞÜ KERBELASINDA.!
BAKIN İŞTE ABBAS GELİYOR,
KOLLARI KESİK, ŞEHADETE SEVDALI,
İMAMI SU BEKLİYOR,
YÜREĞİ YANIK SEVDALARLA,
BEKLİYOR ZAMANIN ÇAFERİ TAYYARINI.
İŞTE ZEYNEP NİDALARIYLA YİNE SAHRADA,
ÖZGÜRLÜĞÜN ABİDELEŞMİŞ SAHRASINDA,
SÖZCÜKLER HEP ONU ÇAĞRIŞTIRIYORDU,
KELİMELER HEP ONU ANIMSATIYORDU,
O GÜN ÖZGÜRLÜĞÜN PROVASI,
ŞEHADETİNSE YIL DÖNÜMÜYDÜ,
İŞTE O GÜN KERBELA’YDI!
MUZAFFER ÇİVİ