Şefi-ül Müznibin (Selami)
Bir muazzam pâdişâhsın ki, kulundur cümle şâh
Kurb-i “Ev Ednâ”ya vaz’oldu seninçin tahtgâh
Nüh felek, heft zemin ancak sana bir bârigâh
Emrine mahkûmdur âlem, her sözün vahy-i ilâh
Es-salât-u ves-selâm ey hâdi-yi râh-ı hüdâ
Küntü âsî yâ şefî-el müznibin irham lenâ
Hâk-i ravzandan güneş, nûru ederken iktibâs
Gerd-i pâyın kühl-i çeşm-i cân ederken mâhitâb
Yâ acep mi arşa fahreylerse Ravza’nda türâb
Cânına minnet idi, naleynin olsa âfitâb
Es-salât-u ves-selâm ey hâdi-yi râh-ı hüdâ
Küntü âsî yâ şefî-el müznibin irham lenâ
Kim ki nûr-i mihr-i zâtın mazhar-ı âgâhıdır
Ahter-i İslâm içinde, evc-i dinin mâhıdır
Kim gulâm oldu derinde kâinâtın şahıdır
Bir nigâh-ı iltifâtın âlemin felâhıdır
Es-salât-u ves-selâm ey hâdi-yi râh-ı hüdâ
Küntü âsî yâ şefî-el müznibin irham lenâ
Hangi hâke bassa pay-ı devletin ol Tûr olur
Cânib-i Hak’tan tecelliyyât ile pür nûr olur
Her nazarda, aynına vech-i Hudâ manzûr olur
Bu “Selâmî” hizmet-i na’tın ile mağfûr olur
Es-salât-u ves-selâm ey hâdi-yi râh-ı hüdâ
Küntü âsî yâ şefî-el müznibin irham lenâ
Selâmî